Seweryna Szmaglewska- Czarne Stopy

Od kiedy pamiętam uwielbiałam harcerzy. Mój tata opowiadał mi o swoich przygodach z drużyną w której miał okazję być. Jak tylko nadarzyła się okazja zapisania do harcerstwa, od razu bez wahania to zrobiłam. Przygód miałam co nie miara i do dziś miło je wspominam. Dlatego z łatwością przyszedł mi powrót do książki pt "Czarne stopy". Pamiętam, że kiedyś ją czytałam- ba! Oglądałam nawet film zrobiony na jej podstawie. Ostatnio przyniósł ją do domu mój syn, który po przeczytaniu zapowiedzi stwierdził, że to książka idealna dla niego.

Powieść o drużynie harcerskiej została wydana w 1960 roku. Akcja książki dzieje się w 1952 roku przez cały miesiąc wakacji. Miejscem w którym rozbity zostaje obóz są góry Świętokrzyskie- okolice góry Radosławskiej i rzeki Radostowej. Bohaterowie podczas obozu odwiedzają również Mąchocice, Ciekoty, Nową Słupię i górę Święty Krzyż. 

Drużyną harcerską, która ma zamiar wyjechać na obóz dowodzi Andrzej Wróbel. Jeden z chłopców- Marek- ma problem, ponieważ jego ojciec alkoholik nie chce puścić go na wyjazd. W końcu drużynowemu udaje się go namówić do puszczenia chłopca- jednak przez  większość czasu na obozie Marek jest skryty i nieśmiały- ponieważ wstydzi się sytuacji jaka panuje w jego rodzinie. 
Drużyna szczęśliwie dojechała na miejsce obozu. Wszyscy wspólnie rozbijają namioty i przyrządzają kolację. Pierwsze dni schodziły im na poznawaniu okolicy, różnych grach i zabawach. Niestety sielankę przerywa kradzież- znika żywność, wędliny i mleko. Dużo osób z drużyny podejrzewa nieśmiałego Marka- jednak później okazuje się, że ginie również obozowa flaga i zostaje dostrzeżona wiadomość nadawana alfabetem Morse'a. 

W tym momencie książki zaczyna się dziać cała akcja. Harcerze stają się bardziej czujni i ostrożni. Obok ich obozu rozbijają się harcerki z czego chłopcy nie są zadowoleni. Zagadka zaginionej żywności rozwiązuje się- okazuje się, że to suka z młodymi podkradała im jedzenie. Chłopcy współczują zwierzęciu ponieważ okazało się, że jest ranne. Z kolei za kradzieżą flagi stoi partyzant, który chciał jedynie sprawdzić czujność chłopców. 

Grupa Czarnych Stóp przez resztę obozu spędza czas beztrosko, pomagając również okolicznym rolnikom. Nawet nieśmiały Marek w końcu zyskuję sympatię rówieśników ze swojej drużyny. 

Książkę czyta się bardzo lekko, pisana jest językiem prostym i zrozumiałym zarówno dla 9 latka jak i dorosłej osoby. 

Czytając ją- oczami wyobraźni przeniosłam się na obóz harcerski i razem z chłopcami przeżywałam wszystkie dokładnie opisane przygody. 

Miło mi było powrócić do tamtych lat i znowu poczuć się młodo. Mój syn przeczytał ją za pierwszym podejściem. Bardzo spodobały mu się przygody harcerzy, a po przeczytaniu stwierdził, że musi dowiedzieć się czy w naszym mieście są jakieś drużyny harcerskie.

W naszej rodzinie to już tradycja :)

Znacie tą książkę? Lubicie powieści przygodowe?