Jakie rośliny warto posadzić w swoim ogrodzie - część 3 - Świdośliwa

ARTYKUŁ SPONSOROWANY / REKLAMA 

Tak jak obiecałam, co jakiś czas wracam do Was z wpisem dotyczącym roślin. Pytanie jak w tytule - jakie rośliny warto posadzić w swoim ogrodzie? Dziś chcę przedstawić Wam Świdośliwę. 

Nazwa świdośliwa, czyli świdośliwa kanadyjska powinna brzmieć dla Ciebie znajomo. Dlaczego? Od pewnego czasu jest to bardzo popularne drzewo ozdobne o wyjątkowych owocach. W naszym kraju zrobiła ona ostatnio dużą furorę. Jest bardzo łatwa w uprawie, ma piękne i smaczne, interesujące owoce. Jak sama nazwa wskazuje - roślina ta pochodzi z Kanady - więc nic dziwnego, że najczęściej spotykamy odmianę właśnie kanadyjską.

Świdośliwa rzadko jest uprawiana w pojemnikach, ponieważ odpowiednio pielęgnowana może wyrosnąć na spore drzewko, chociaż rozpiętość jego wysokości jest znaczna – od 20 cm aż do 20 metrów. Drzewo w ogrodach wytwarza szarą, gładką korę, która jednak może pękać wraz z upływem czasu. Na uwagę zasługują jej liście – są zielone, eliptyczne, bieg ich nerwów jest równomierny i równoległy, liście dodatkowo są ozdobnie ząbkowane. Wczesną wiosną te drzewa ozdobne wytwarzają bardzo delikatne, atrakcyjne kwiaty, które zbierają się w gęste kwiatostany po 6-20 sztuk. Są pięciopłatkowe, najczęściej białe, chociaż zdarzają się odmiany o delikatnym, różowym lub czerwonawym zabarwieniu.

Jednak najczęściej uprawa świdośliwy ma na celu pozyskanie jej owoców. Owoce świdośliwy wyglądają trochę jak jagody pozorne. Dojrzewają latem, kiedy to z ciemnoczerwonych stają się prawie całkiem czarne. Są drobne – najmniejsze mają około 0,5 cm, odmiany o największych owocach osiągają nawet 1,5 cm. W smaku mogą przypominać trochę borówkę amerykańską, są jednak o wiele bogatsze w witaminy, zwłaszcza te z grupy B, magnez i potas. Co więcej, to naprawdę wartościowe źródło wapnia i żelaza. Chociażby dla samych owoców uprawa tej rośliny naprawdę się opłaca, dlatego podpowiadamy, sadzonki jakich gatunków wybrać i jakie odmiany najlepiej sprawdzą się w ogrodzie. 

Świdośliwa może rosnąć nawet w najbardziej wyjałowionej ziemi, piaszczystej a nawet wapiennej, nie ma także żadnych wymagań dotyczących poziomu pH podłoża i rodzaju ziemi, ani jej przepuszczalności. Marnieje na glebach bardzo zwartych, jednak nadal się rozwija – po prostu nie jest tak bujna. Warto jednak wiedzieć, że najbardziej obfite i najwspanialsze owocowanie świdośliwa zapewnia na glebach przepuszczalnych i próchnicznych. 

Owoce:

Drobne, jadalne owoce świdośliwy są bardzo smaczne. Niektórzy uważają, że łączą w sobie to, co dobre z aronii i wyjątkowy smak borówek amerykańskich. Są jeszcze stosunkowo mało znane na polskim rynku, jednak powoli pojawiają się w sklepach i na straganach. Coraz częściej wykorzystuje się je w przetworach, ponieważ są słodkie i bogate w składniki mineralne i witaminy.

Świetnie smakują na surowe, jednak jak napisałam wyżej najczęściej zamieniamy je na różne przetwory - robi się z nich galaretki lub innego rodzaju desery. Są wspaniałą ozdobą do ciast i kremów różnego rodzaju, ożywiają je swoim smakiem. Jest to wspaniały surowiec na dżemy i konfitury, tym bardziej, że po przetworzeniu nadal utrzymują swoje wyjątkowe właściwości. Co więcej, można także je suszyć albo mrozić. Mrożone są pełnowartościowe, więc to najlepszy sposób na zapewnienie sobie zastrzyku witamin zimą. Suszone natomiast są wspaniałą i stosunkowo niskokaloryczną przekąską, którą można wykorzystać na przykład do zrobienia bakaliowych ciastek lub muesli.

Obecnie na naszym rynku możemy dostać różne odmiany, a są nimi między innymi:

• Honeywood 

Świdośliwa olcholistna 'Honeywood' to deserowa odmiana o bogatym i intensywnym smaku. Owocuje obficie, rośnie silnie. Dorasta do 5 m wysokości. Okres kwitnienia 4-8 dni później niż w przypadku reszty odmian, co przekłada się również na późniejsze dojrzewanie owoców. Polecana głównie do uprawy amatorskiej.

• Martin 

Świdośliwa olcholistna 'Martin' to odmiana bardzo podobna do 'Thiessen'. Owoce są duże i równomiernie dojrzewają. Wyselekcjonowana przez D. Martin, któremu zawdzięcza nazwę. Bardzo popularna wśród kanadyjskich producentów. Polecana do uprawy towarowej oraz amatorskiej.

• Northline

 Świdośliwa olcholistna 'Northline' to odmiana która obficie owocuje, nawet przez 50 lat. Owoce bardzo duże. Smak doskonały - intensywny i słodki. Rośnie silnie i dorasta do 4 m wysokości. Jedna z częściej uprawianych odmian w Kanadzie, szczególnie do zbioru kombajnowego. Pokrój zwarty i wysoki. Otrzymana przez J. A. Wallace z Beaverlodge Nursery (prowincja Alberta) w 1958, a do uprawy wprowadzona w 1976 roku. Polecana również do uprawy amatorskiej.

Owoce 'Northline' są bardzo duże (średnica do 1,6 cm), niebieskoczarne, pokryte słabym nalotem. Smak intensywny, słodki. Miąższ miękki i soczysty; kształt kulisty. Nie pękają.

Świdośliwa 'Northline' dojrzewa w średnim okresie - na przełomie czerwca i lipca (w warunkach Polski centralnej).

Okres od kwitnienia do dojrzewania owoców jest krótszy niż u porzeczki czarnej i wynosi ok 45 dni. Nawet w pełni dojrzałe owoce są silnie związane z szypułkami i mocno osadzone w gronie (nie opadają przy silnym wietrze). Odmiana raczej nie polecana do zbioru maszynowego.

• Pembina 

Świdośliwa olcholistna 'Pembina' to odmiana długowieczna. Rośnie silnie, dorasta do 5 m wysokości i może owocować nawet przez 70 lat! Pokrój zwarty i wysoki, w momencie osiągnięcia pełni owocowania korona rozkrzewia się. Owocuje niemal tak obficie jak Smoky. Otrzymana przez J. A. Wallace z Agriculture Canada, w prowincji Alberta. Nazwa pochodzi od rzeki Pembina, w dorzeczu której odkryto jej dziką mutację. Wprowadzona do uprawy w 1952 roku. Polecana również do uprawy amatorskiej.

• Smoky 

Świdośliwa olcholistna 'Smoky' to najsłodsza i jednocześnie najobficiej plonująca odmiana - do 6,000 kg/ha. Owoce niebieskoczarne, sporej wielkości. Może owocować przez 70 lat. Dorasta do 4,5 m wysokości. Początkowo pokrój wyprostowany, z czasem z tendencją do rozkrzewiania się na boki (do 6 m). Otrzymana przez W. D. Albright w prowincji Alberta (dziko rosnąca odmiana została odnaleziona w dorzeczu rzeki Smoky - stąd wzięła się jej nazwa. W latach '90 stanowiła blisko 85% uprawy w Kanadzie.

Owoce 'Smoky' są sporej wielkości (średnica do 14 mm), niebieskoczarne, pokryte słabym nalotem; od 7 do 11 w luźnym gronie. Smak łagodny, bardzo słodki - jest to jak dotąd najsłodsza odmiana (o najwyższym stosunku cukrów do kwasów).

Świdośliwa 'Smoky' dojrzewa stosunkowo nierównomiernie. Polecana do uprawy towarowej z kombajnowym zbiorem owoców.

Okres od kwitnienia do dojrzewania owoców jest krótszy niż u porzeczki czarnej i wynosi ok 45 dni. Nawet w pełni dojrzałe owoce są silnie związane z szypułkami i mocno osadzone w gronie (nie opadają przy silnym wietrze).

• Thiessen 

Świdośliwa olcholistna 'Thiessen' to odmiana, która rośnie silnie i dorasta do 4 m wysokości. Pokrój zwarty i wysoki. Otrzymana w North Saskatchewan River, w prowincji Saskatchewan. Wprowadzona do uprawy w 1976 roku.  Jest to druga pod względem popularności odmiana w Kanadzie. Polecana również do uprawy amatorskiej.

Owoce 'Thiessen' są bardzo duże (średnica do 17 mm), niebieskoczarne, pokryte słabym nalotem. Smak słodki, kształt kulisty. Miąższ miękki i soczysty. Świdośliwa 'Thiessen' dojrzewa we wczesnym okresie - pod koniec czerwca (w warunkach Polski centralnej). Okres od kwitnienia do dojrzewania owoców jest krótszy niż u porzeczki czarnej i wynosi ok 45 dni. Nawet w pełni dojrzałe owoce są silnie związane z szypułkami i mocno osadzone w gronie (nie opadają przy silnym wietrze). Odmiana raczej nie polecana do zbioru maszynowego.

Przy dobrze prowadzonej plantacji świdośliwy, zadowalającego zbioru owoców możemy spodziewać się już w 3. roku po posadzeniu. Z kolei w 4. roku po posadzeniu, przy dobrze rozwiniętych krzewach (1,2-1,5 m wysokości), możemy oczekiwać plonu do 0,5 kg owoców z jednego krzewu.

Owoce przeznaczone do przetwórstwa powinny być zbierane, gdy tylko uzyskają dojrzałość (koncentracja pektyn i kwasów jest wtedy najwyższa), jest to istotne w przypadku produkcji dżemów oraz mrożonek.

Do produkcji w stanie świeżym oraz do produkcji soku, owoce powinny być zbierane nieco później, co sprzyja nagromadzeniu większej ilości cukru w owocach. Dojrzałe owoce świdośliwy olcholistnej są bardziej delikatne niż owoce porzeczki czarnej czy borówki amerykańskiej, dlatego nie należy zbytnio opóźniać terminu ich zbioru. Owoce przetrzymane na krzakach nie opadają, ale tracą swój smak i miękną.

Aktualnie rozglądam się za sadzonkami w moim mieście, jeśli ich nie dostanę od ręki - zamówię z sieci. Wydaje mi się, że może to być całkiem ciekawy owoc - posiadający dodatkowo wiele witamin i minerałów, które wzbogacą dietę moją i moich bliskich.

Ktoś z Was posiada świdośliwę w swoim ogrodzie? Jak smakują Wam jej owoce?