Jak radzić sobie przy urazach stawu skokowego?

Artykuł sponsorowany / reklama

Uraz, kontuzja... brzmi znajomo? Każdy z nas pewnie w swoim życiu doświadczył tych nieprzyjemnych efektów podczas aktywności fizycznej. Dziś podpowiem Wam jak radzić sobie w takich sytuacjach.

Do osób aktywnych fizycznie nie należę od kilku ładnych lat. Pewnie śmiejecie się w duchu, że jestem zbyt leniwa, żeby ruszyć swoje cztery litery z kanapy i zacząć robić coś ze swoim życiem. Otóż robię - jednak nie wszytko mogę, nad czym dziś ubolewam. 

W swoim życiu miałam kilka urazów, które skończyły się założeniem gipsu, szyny gipsowej czy stabilizatorów. Całe życie powtarzałam, że powinnam mieć na imię jak jeden ze Smurf'ów - Ciamajda. Czemu? Pierwszą poważną kontuzję doznałam podczas spaceru, na prostej drodze. Szłam sobie po prostu i nagle poczułam w swoim kolanie niesamowity ból, kolano wykręciło się w przeciwną stronę i upadłam. Czułam się jakby mnie ktoś "podciął". Kiedy próbowałam wstać - pojawiało się to samo, aż do momentu, kiedy moje kolano całkowicie się zblokowało. Oczywiście udałam się na SOR i tam po oględzinach lekarza (bez RTG) powiedziano mi, że mam zbite kolano. Zalecono okłady i cierpliwość. Po pewnym czasie okazało się, że zgruchotała mi się łąkotka i konieczne było jej operacyjne usunięcie. Kolejny raz, kilka miesięcy później, podczas wieszania firanek, poczułam coś podobnego - skończyło się to przeszczepem więzadła krzyżowego i bocznego i wstawienie mi na stałe śrub w kolano. Żeby tego było mało, podczas wakacji - niefortunnie skoczyłam do basenu i ... złamałam kostkę boczną w prawej stopie. Niestety mam takie "szczęście", że trafiam na lekarzy, którzy w oczach mają rentgen i na początku moje urazy są tylko zbiciem. Tak też było w tym przypadku i musiałam nosić szynę bądź stabilizator na kostkę. Niestety po dwóch tygodniach, kiedy trafiłam do kolejnego lekarza założono mi gips - i ponoć milimetry dzieliły mnie od operacji.

W tym momencie się zatrzymam, bo nie chcę opowiadać Wam historii moich wypadków, ale miałam mówić o sposobach na urazy stawów. Otóż, w przypadku skręcenia czy nadwyrężenia stawu skokowego bardzo dobrze jest zainwestować we wspomniany wyżej stabilizator. Osoby, które podobnie jak ja - nie lubią siedzieć w miejscu i nawet podczas urazu chcą być chociaż w małym stopniu aktywne powinny zaopatrzyć się w taki gadżet. Odpowiednio dobrana orteza pozwala na zachowanie aktywności oraz redukuje niebezpieczeństwo pogłębienia się kontuzji. Oczywiście, założenie takiego stabilizatora wymaga konsultacji ze specjalistą i dopiero po jego pozwoleniu można się na niego zdecydować. W czym tkwi sekret takiej ortezy? Utrzymuje ona układ ruchu w stabilnym położeniu. Dodatkowo jest lekka i komfortowa w noszeniu. 

Pierwszą najważniejszą sprawą chwilę po doznaniu urazu jest oczywiście wizyta u specjalistów, rentgen, a czasem nawet badanie USG. Jeśli lekarz pozwoli, możemy zdecydować się na noszenie stabilizatora - ja wybrałam tę opcję ze względu na wygodę jej noszenia. Dodatkowo warto odciążać nogę przy pomocy kul ortopedycznych, gdyż nadmierne jej obciążanie z pewnością służyć Wam nie będzie. Pamiętajcie również o specjalnych okładach (np. z Altacetu) i układaniu nogi wyżej od ciała w taki sposób, aby nie tworzyły się w niej zakrzepy. Jeśli lekarz nie wspomina Wam o zastrzykach przeciwzakrzepowych, warto o nie podpytać podczas wizyty. 

Najlepiej będzie jeśli będziecie unikać takich sytuacji i wypadki będą omijać Was łukiem. Po swoich przykrych doświadczeniach mogę napisać, że skutki takich złamań czy skręceń mogą Wam dać znać dopiero po kilku latach od zdarzenia. Jeśli będziecie ściśle trzymać się zaleceń, to może unikniecie takich przykrych konsekwencji. W moim przypadku jest na odwrót, bo pierwszy poważny uraz miałam mając 19 lat i w głowie miałam wtedy co innego, jak siedzenie w domu. No, ale cóż... dziś wiem, że to był błąd. 

Stosowaliście już stabilizatory? Podobają Wam się takie rozwiązania?