Materiał reklamowy / Współpraca

W dzisiejszych czasach wzmacnianie i odbudowa naszej odporności jest bardzo ważna. Powinna być na pierwszym miejscu. Oczywiście najważniejszym punktem na ten temat powinna być odpowiednia dieta i  ruch na świeżym powietrzu, ale istnieją też różne suplementy, które dostarczą naszemu organizmowi niezbędne witaminy i składniki odżywcze. Dziś o jednym z nich.

Sambucus Hexa Forte to idealne rozwiązanie dla wszystkich osób, które chcą wzmocnić swoją odporność. Kompleks Hexa Forte to starannie dobrana kompozycja aż 6 składników aktywnych, znanych ze swoich właściwości zapewniających codziennie wsparcie łańcucha odporności. Jakich?

• Czarny bez, który jest już tradycyjnie stosowany w celu wzmocnienia odporności. Jest niezwykłym źródłem składników odżywczych. W jego składzie znajdziemy bardzo dużo witamin, m.in. A, B i C, a także minerały takie jak żelazo, fosfor, potas wapń czy magnez. Ma również działanie napotne i moczopędne, przez co oczyszcza organizm człowieka z nagromadzonych toksyn.
• Witamina D, która jest bardzo ważnym ze składników wspierających odporność. Pobudza ona wchłanianie wapnia i fosforu, dlatego też ma ogromny wpływ na prawidłowe kształtowanie się i gęstość kości. 
• Witamina C zmniejszająca uczucie zmęczenia i znużenia, wspierająca układ odpornościowy. Dodatkowo ułatwia proces gojenia się ran, ułatwia przyswajanie żelaza i wpływa na stabilizację ludzkiej psychiki.
• Rutyna, czyli flawonoid z korzystnymi właściwościami takimi jak wzmacnianie i uszczelnianie najmniejszych naczyń krwionośnych, poprawia elastyczność ich ścian, dzięki czemu zapobiega pojawianiu się opuchnięć i obrzęków. 
• Selen, który potrzebny jest do prawidłowego funkcjonowania enzymów, ochrony komórek przed wolnymi rodnikami czy toksynami. Selen jest również niezbędnym składnikiem dla prawidłowego działania tarczycy. Wspomaga też leczenie bólu w reumatoidalnym zapaleniu stawów czy podaje się go w leczeniu depresji, choć w nadmiarze może on wywołać objawy depresji i chorób układu nerwowego.
• Cynk pełniący wiele ważnych funkcji w organizmie. Jest bardzo ważny dla skóry, włosów i paznokci. Pomaga leczyć trądzik i owrzodzenia. Reguluje on pracę układu krążenia - pomaga ustabilizować ciśnienie oraz zapobiega żylakom. Pierwiastek działa również korzystnie na układ immunologiczny.

Skład Sambucus Hexa Forte:

Zalecana dzienna porcja (1 tabletka) %RWS*

Wyciąg z kwiatów czarnego bzu (Sambucus nigra L.) DER 4:1 180 mg

Witamina D 50 μg (2 000 I.U.) 1000%

Witamina C 80 mg 100%

Rutozyd 90 mg

Selen 50 μg 91%

Cynk 5 mg 50%

*RWS - dzienna Referencyjna Wartość Spożycia dla osób dorosłych

brak ustalonej wartości RWS

Dawkowanie:

1 tabletka dziennie. Opakowanie wystarcza na dwa miesiące stosowania.

Suplement diety nie może być stosowany jak substytut (zamiennik) zróżnicowanej diety.

Nie należy przekraczać zalecanej dziennej porcji.

Zrównoważony sposób żywienia i prawidłowy tryb życia jest ważny dla funkcjonowania organizmu człowieka.

Przechowywać w miejscu niedostępnym dla dzieci.

Nie należy stosować preparatu w przypadku nadwrażliwości na którykolwiek składnik preparatu.

Ten suplement przyjmuję już od kilku miesięcy. Wspominałam Wam już o nim w jednym z moich poprzednich wpisów. Jak widać na zdjęciu powyżej, tabletki są niewielkie, więc z łatwością można je przyjąć. Przy regularnym zażywaniu widzę, że Sambucus Hexa Forte faktycznie działa i stał się on jednym z moich ulubionych suplementów diety. Od momentu, kiedy go przyjmuję, ani razu nie chorowałam i nie byłam nawet przeziębiona. Dodatkowo mam więcej energii i zauważyłam poprawę w kondycji moich włosów i skóry, co dodatkowo mnie ucieszyło.

A może znacie już te tabletki? Jak się u Was sprawdzają?

____________________________________________________

Wracam do Was z tematem remontu mojej łazienki, który odkładaliśmy z mężem przez bardzo długi okres. W przyszłym miesiącu wszystko ruszy pełną parą i w końcu będę mogła cieszyć się normalną łazienką. W związku z tym, że będzie to przebudowa pomieszczenia, będziemy potrzebowali dużo różnych części ze stali nierdzewnej, bo w tym pomieszczeniu tylko takie będą odpowiednie. Postanowiliśmy tym razem skorzystać z usług sklepu internetowego INOX Polska, która zajmuje się dystrybucją wyrobów ze stali nierdzewnej. Tego typu wyroby dość często stosowane są jako dekoracje wnętrz przez architektów w różnych pomieszczeniach jak i na zewnątrz, bo są odporne na korozję, wysokie temperatury czy inne destruktywne czynniki zewnętrzne. Mamy już pewien pomysł i mam nadzieję, że uda mi się go zrealizować i Wam pokazać. 

Skarpety to ta część garderoby, którą nosimy przeważnie ukrytą pod innymi ubraniami. Najczęściej zakładamy takie, które mają stonowane kolory i nie będą zbytnio rzucać się w oczy czy "gryźć" się z naszą stylizacją. Czasem jednak warto zaszaleć i założyć te kolorowe, które ostatnio biją rekordy popularności.

Dlaczego noszenie kolorowych skarpetek stało się popularne?

Jak nosić śmieszne i kolorowe skarpety?

Tak jak obiecałam, w tym tygodniu wracam do Was z recenzjami książek, które niedawno przeczytałam. Tym razem chcę opowiedzieć o moich odczuciach po lekturze książki A.E.Murphy "Jego asystentka", którą otrzymałam z Wydawnictwa NieZwykłego do recenzji.

W życiu Rose Sinclair wszystko musi być policzone. A właściwie musi być jakąś wielokrotnością szóstek. Dopiero wtedy Rose odczuwa ulgę. To dzięki liczeniu radzi sobie w stresowych sytuacjach, szczególnie kiedy nie ma przy niej jej najlepszej przyjaciółki Laurie.

Na co dzień Rose jest osobistą asystentką i kierowniczką biura Ezry Conti'ego. Jest niezastąpiona i świetna w tym, co robi. To, co że może nosi trochę niedopasowane ubrania i nie przypomina seksownych sekretarek. Rose jest sobą i ma w nosie, co myślą o niej inni.

Jej ekstremalnie seksowny szef ma równie ponętną żonę i kobieta pewnego dnia sugeruje, że być może Ezra i Rose są zbyt blisko, bliżej niż powinni. Kiedy Ezra wyjaśnia żonie, że to absurd i że wystarczy spojrzeć na jego asystentkę, żeby to zrozumieć, w Rose coś pęka. Bo niestety i ona i całe biuro przypadkowo to słyszą.

Tym bardziej Rose nie rozumie tego, co dzieje się z jej szefem, kiedy obok niej zaczyna kręcić się inny mężczyzna. Dlaczego Ezra zaczyna się zachowywać jak zazdrosny kochanek? Przecież nie patrzy na nią w ten sposób, prawda?

Rose pracuje jako osobista asystentka i kierowniczka w biurze Ezry Conti'ego. Nie należy do najczęściej spotykanych kobiet na tym stanowisku. Nie jest kobietą seksowną, nie rzuca się w oczy, nie ubiera się wyzywająco. Jej szef Ezra, to bardzo przystojny mężczyzna, można by powiedzieć, że praktycznie każda kobieta chciałaby go mieć dla siebie. Jego żona jest bardzo zazdrosna i stwierdza, że Ezra jest za blisko ze swoją asystentką. Mężczyzna mówi żonie, że to jej wymysły, bo jak on mógłby zainteresować się kimś takim jak Rose i że wystarczy na nią spojrzeć, aby wybić sobie z głowy te domysły. Niestety, tę rozmowę słyszy sama zainteresowana - Rose. W kobiecie coś pęka, robi się jej niesamowicie przykro i czuje się zawstydzona, bo oprócz niej, słowa szefa słyszy również pół biura.

Kiedy obok niej zaczyna kręcić się jeden z mężczyzn pracujących w biurze, Ezra zaczyna się dziwnie zachowywać. Kobieta jest zdziwiona jego zachowaniem, bo przecież mówił, że Rose mu się w ogóle nie podoba. 

Czy to możliwe, aby nagle zaczęła wzbudzać w nim zazdrość? Czy mężczyzna coś ukrywa? Co powoduje takie zachowania? 

Ezra to prawdziwy mężczyzna. Posiadał żonę i córkę, które były dla niego bardzo ważne. Miał swoje zasady i nie chciał ulegać pokusom, które pojawiły się w jego głowie. 

Rose nigdy w życiu nie spodziewała się, że taki mężczyzna jak jej szef, w ogóle zwróci na nią uwagę. Ma za sobą toksyczny związek, po którym chciałaby w końcu uporządkować swoje życie i spokojnie oddychać. 

Z twórczością A.E Murphy spotkałam się po raz pierwszy w życiu. Od razu spodobał mi się sposób jej pisania, bardzo dokładnie wykreowała bohaterów, dzięki czemu mogłam wczuć się w niesamowity klimat książki. Nie należy ona do cienkich, więc początkowo byłam trochę przerażona jej objętością, ale wierzcie mi, że w ogóle tego nie odczułam. Autorka stworzyła tak interesującą historię, która z kartki na kartkę wciągała mnie jeszcze mocniej. Polubiłam głównych bohaterów i urzekł mnie fakt, że ich relacja rozwijała się powoli i nie wskoczyli sobie do łóżka przy pierwszej lepszej okazji. Początkowo czuli do siebie sympatię i przyjaźń, która z czasem ewoluowała i zrodziło się pomiędzy nimi uczucie i pożądanie. Oczywiście pojawią się pewne problemy i przeszkody, a jak to się wszystko zakończy, owieję tajemnicą.

Jak potoczy się ich historia? Czy Rose i Ezrę połączy prawdziwe uczucie? Czy będzie to zwykły romans biurowy?

Tego Wam nie powiem. Chciałabym, abście sami się przekonali i sięgnęli po ten tytuł. Myślę, że warto.

Dziękuję Wydawnictwu NieZwykłe za dostarczenie mi masy emocji i egzemplarz do recenzji. Okładka robi wrażenie i w pełni odzwierciedla to, co kryje się w środku.

Mieliście okazję poznać już ten tytuł? Znacie twórczość A.E.Murphy?

Dziś wracam do Was z recenzją książki, która jest zupełnie inna niż te, które do tej pory mogliście u mnie zobaczyć. Dodatkowo jest to mój patronat medialny, o którym z pewnością słyszeliście na moim Instagramie czy Facebooku. Mowa o książce "Księżniczka i Książę" Anny Marii Pomianowskiej. 

Misza, jako jedynaczka, od zawsze była zapewniana o swojej wyjątkowości. Nawet imię, chociaż męskie, zostało jej nadane po to, by wyróżniała się z tłumu. Niecierpliwie czeka więc na świetlaną przyszłość, której wizję roztaczają przed nią jej bliscy. Gorzkie rozczarowanie przychodzi w momencie jej przeobrażania się z dziewczynki w kobietę – świat otaczający nastoletnią Miszę i ludzie go zamieszkujący nie wydają się podzielać zachwytu, do jakiego była przyzwyczajona. Wkrótce jedynym jej oparciem staje się wymyślona przez nią męska postać, którą nazywa Księciem. To on pomaga jej przetrwać najtrudniejsze chwile, towarzysząc jej w bolesnym zderzeniu jej wyobrażeń z rzeczywistością. W pewnym momencie Książę wymyka się jednak spod kontroli swojej stwórczyni…

„Księżniczka i Książę” to z jednej strony pełna groteski i czarnego humoru opowieść o dojrzewaniu młodej dziewczyny, z drugiej, momentami okrutna, mroczna baśń. Autorka przedstawia nam lekko przerysowany obraz dorastania wrażliwej marzycielki w realiach XXI wieku, opowiadając o kształtowaniu się jej tożsamości, rozpaczliwej potrzebie akceptacji i zmaganiach ze swoją seksualnością. To także refleksja nad istotą kobiecości i społeczeństwem, które odbija się w oczach człowieka wchodzącego w dorosłość wbrew swojej woli.

Tytułowa Księżniczka ma na imię Misza i kiedy ją poznajemy, jest w wieku szkolnym. Wychowywana była w taki sposób, że każdy się nią zachwycał i robił z niej "księżniczkę". Na każdym kroku była zapewniana o swojej wyjątkowości i wspaniałości. Wykształtowało w niej to bardzo wysokie mniemanie i dziewczyna oczekuje, że wszyscy dookoła będą ją traktować tak, jak jej najbliżsi. W szkole dziewczyna nie miała zbyt łatwo, dość często była obiektem drwin, a "silniejsi" obierali ją na swój cel do dręczenia. Niestety nie jest to nic przyjemnego. Piszę to z doświadczenia, bo sama przez coś podobnego przechodziłam, no, ale przejdźmy dalej. Dziewczyna musi niejednokrotnie zderzyć się z rzeczywistością, która nie jest tak kolorowa jak się jej wydawało. W swojej wyobraźni stworzyła więc Księcia, który pomaga jej w trudnych sytuacjach, ale też okazuje jej uczucia. Jest przy niej kiedy jej źle, pociesza ją, chwali, komplementuje... Na początku jest romantycznie i cudownie, ale później Książę staje się wobec niej okrutny. Dlaczego? Jak to wszystko wpłynie na naszą bohaterkę?

Na początku warto wspomnieć, że książka jest gruba - ma ponad 500 stron. Myślę, że jak wciągniecie się w historię, to jej grubość nie będzie miała dla Was żadnego znaczenia. W pewnym momencie można się tak wciągnąć, że strony przelatują między palcami w mgnieniu oka i nie wiadomo kiedy historia dobiega końca. Czytałam kilka opinii na temat opowieści zamkniętej w środku i wiele osób wspomniało, że Misza była mocno irytująca. Tutaj chcę się na chwilę zatrzymać. Tak naprawdę początkowo mnie też denerwowała, ale z czasem zaczęłam ją rozumieć. W końcu, skoro od małego traktowano ją jak księżniczkę, to jaką miała być osobą, kiedy dorośnie? To oczywiste, że takie dziecko może być narcystyczne czy egoistyczne. Tak została wychowana i nie spotykała się z innymi opiniami na swój temat, więc była, kim była. Księżniczka miała ogromny problem, z którego nie do końca zdawała sobie sprawę. Nie potrafiła pogodzić się z tym, że dorasta i staje się kobietą. Czy jej historia skończy się szczęśliwie?

Anna Maria Pomianowska w bardzo dobry sposób przestawiła świat nastolatków dorastających w 21 wieku. Ukazała nam prawdę, z którą każdy z nich musi się zmierzyć. Znajdziecie tu problemy, z jakimi borykają się na co dzień, takie jak pragnienie akceptacji otoczenia, odnalezienie własnego ja czy akceptacja samego siebie. Problemy, z którymi muszą się zmierzyć, wkraczając w tak wyczekiwane, aczkolwiek trudne, dorosłe życie. To takie bolesne zderzenie z otaczającą rzeczywistością.  

Autorka to młoda dziewczyna, która w tę książkę włożyła bardzo dużo czasu, bo pisana była w latach 2013-2018 i przyznam, że widać tutaj ten upływający czas i fakt, jak dojrzewała jej twórczość. Myślę, że dzięki temu, iż Anna Maria Pomianowska jest osobą młodą, świetnie poradziła sobie z ukazaniem problemów, które dotyczą młodych i dojrzewających osób. Warto również zwrócić uwagę na słownictwo. Książka pisana jest niezwykle pięknymi, dojrzałymi słowami, co było dla mnie niezwykłym zaskoczeniem, bo rzadko zdarza się, aby tak młode osoby, tak pięknie posługiwały się naszym ojczystym językiem. Widać, że to odpowiednia osoba na odpowiednim miejscu. Ta dziewczyna urodziła się po to, aby pisać!

Książka z pewnością nie każdemu przypadnie do gustu, bo jest bardzo specyficzna, a wiadomo, że każda twórczość ma swoich odbiorców. Mogłabym rzec, że jest to dość ciężka lektura, bo znajdziecie tu masę problemów, z którymi musiała zmagać się tytułowa Księżniczka. Z pewnością ta historia to nie jest to banalny romans czy lekka historyjka z happy endem. To po prostu trzeba poznać i poczuć. Historia chociaż specyficzna, to dająca się wciągnąć i lubić, dlatego też chciałabym, abyście poznali ją osobiście i podzielili się swoimi wrażeniami po lekturze.

Na koniec chciałabym bardzo podziękować autorce Annie Marii Pomianowskiej za wybranie mnie jako jednej z patronów medialnych i możliwość pomocy przy jej promocji. Dziękuję również Wydawnictwu WasPos za egzemplarze do recenzji i konkursu, który już dzisiaj wystartuje na moim Fanpage'u.

A może mieliście już okazję poznać historię "Księżniczki i Księcia" Anny Marii Pomianowskiej? Jak podobała się Wam ta książka?

Z twórczością Kingi Litkowiec miałam już okazję się zapoznać i dość przyjemnie to wspominam. Kiedy zobaczyłam zapowiedź książki, którą napisała w duecie z Agatą Sobczak, postanowiłam się skusić. Co prawda, premiera miała miejsce 30.11.2020 roku, ale postanowiłam napisać Wam moją recenzję po lekturze.

ON POKAZAŁ MI, CZEGO POTRZEBUJĘ

W dniu, w którym po raz pierwszy zobaczyłam mojego nauczyciela – Chrisa Evansa, zapragnęłam poznać go lepiej. Gdy mi na to pozwolił, chciałam więcej. Kiedy pokazał mi, kim jest, nie uciekłam. Był mi niezbędny do życia niczym powietrze. Jego mroczna aura owładnęła mną, zachęcała, bym zrozumiała, co czuje mężczyzna, który uprzytomnił mi, czego potrzebuję.

ONA POZWOLIŁA MI BYĆ SOBĄ

Veronica Jones była zakazanym owocem, którego nie byłem w stanie sobie odmówić. Nie próbowałem walczyć z tym pragnieniem. Chciałem, żeby była moja, żeby oddała mi się w pełni. Pokazałem jej siebie, a ona zaakceptowała to, kim jestem. Chciała tego, co jej ofiarowałem. Zgodziła się być moją i pozwoliła mi być sobą.

Veronica Johnes, to na pozór zwykła nastolatka. Uczy się w bardzo dobrej szkole, dzięki swoim osiągnięciom w siatkówkę, przez które otrzymała stypendium. Jest w ostatniej klasie szkoły średniej, uczy się dość dobrze, ale ma problem z jednym przedmiotem. Nauczycielka ciągle stawia jej oceny niedostateczne, ciągle bierze ją do odpowiedzi i Veronica ma wrażenie, że kobieta robi to specjalnie. Wszystko zmienia się w dniu, kiedy do sali znienawidzonego przedmiotu wchodzi nowy nauczyciel, a jest nim Chris Evans. Dziewczyna jest nim zafascynowana od samego początku i ma wrażenie, że on również czuje do niej dziwne przyciąganie.

Chris Evans to młody biznesmen. Prowadzi biuro architektoniczne, ma dużo zleceń i masę tajemnic. Kiedy jeden z jego znajomych proponuje mu zastępstwo za nauczycielkę w szkole, przyjmuje jego ofertę. Nie jest nauczycielem, ale zajęcia z biznesu poprowadzi z zamkniętymi oczami. W klasie, której będzie miał zajęcia, zauważa Veronicę, która niesamowicie go intryguje. Na początku udaje mu się jakoś udawać brak zainteresowania dziewczyną, ale wszystko się zmienia, kiedy otrzymuje telefon od jej matki. Kobieta prosi, aby Evans udzielał korepetycji dziewczynie, bo bardzo chciałaby zaliczyć przedmiot i spokojnie skończyć szkołę. Mężczyzna się zgadza, a następnego dnia umawia się z Veronicą na spotkanie. 

I tutaj wszystko się zaczyna...

Ta książka z pewnością nie każdemu przypadnie do gustu. W końcu nie każdemu podoba się BDSM. Osobiście, jest mi to obojętnie czy takie sceny pojawiają się w książkach, czy nie. Mnie historia musi po prostu porwać. Czy ta mnie porwała? I tak i nie. 

Książkę czytało mi się bardzo szybko, przeczytałam ją w kilka godzin. Bohaterka, to młoda dziewczyna, która dopiero wkracza w świat dorosłych. Trochę mnie irytowała, nawet nie potrafię określić dlaczego. Patrząc na jej wiek, można było wiele wyjaśnić. Kiedyś też miałam te 17 lat i też robiłam różne głupoty. Może nie takie, jakie robiła Veronica, ale w końcu to fikcja. 

Postać Chrisa Evansa nie była dla mnie żadnym zaskoczeniem. Przystojny, bogaty, wpływowy facet z fantazjami, o których nigdy wcześniej nie myślałam. To coś nowego, trochę intrygującego i z każdą kartką miałam ochotę jeszcze bardziej poznać naszego bohatera. Nie, żeby mnie kręciły takie rzeczy, które on uwielbia robić, wręcz przeciwnie. Nie wyobrażam sobie takich sytuacji i to chyba właśnie dlatego, że te wydarzenia były dla mnie tak absurdalne, chciałam je poznać jak najszybciej. 

Historia tych dwojga na początku wydawała mi się trochę nudna. Jednak w pewnym momencie wokół nich zaczęło robić się trochę niebezpiecznie i cała akcja fajnie się rozkręciła. Sytuacje, które się wydarzyły i miały być utrzymane w tajemnicy, wymykają się spod kontroli bohaterów. Co się stanie kiedy ujrzą światło dzienne? Jak wpłynie to na relacje Veronici i Chrisa? Kto chce zniszczyć dziewczynę? O tym Wam nie powiem, bo chciałabym, abyście sami sięgnęli po tę opowieść i ocenili ją sami. 

Zakończenie podpowiada, że to jeszcze nie koniec i chętnie poznam dalsze losy bohaterów. Podsumowując, chcę napisać, że książka wzbudziła we mnie wiele emocji i to takich, których wcześniej nie odczuwałam i nie do końca je rozumiem. I za to mogę powiedzieć, że ogólnie mi się podoba, bo przecież właśnie o to chodzi w książkach, aby wzbudzały w nas przeróżne uczucia. Tutaj pojawił się strach, irytacja, złość, nienawiść i współczucie, więc trochę się tego nazbierało. Bardzo dziękuję autorkom za te doznania i egzemplarz do recenzji. Dziękuję też Wydawnictwu WasPos. 

Jestem ciekawa czy mieliście okazję poznać tę książkę? Jak się Wam podobała? 

5 stycznia swoją premierę miała książka Lily White "Jej Stalker", którą objęłam swoim patronatem medialnym. Wspominałam Wam o niej w moich social mediach już niejednokrotnie. Dziś przyszedł czas na moją recenzję, tak więc zapraszam do lektury.

Ari jest płatnym zabójcą, który bez emocji wykonuje swoje zlecenia. Nie ma dla niego znaczenia, kto i dlaczego staje się jego ofiarą. Najważniejsze jest wynagrodzenie, jakie otrzyma za dobrze wykonaną pracę. Jednak pewnego dnia coś dzieje się inaczej niż zazwyczaj. Kiedy Ari zabija pewnego mężczyznę, wkrótce na miejscu przestępstwa pojawia się szesnastoletnia córka ofiary.

To wydarzenie na zawsze zmienia życie Ariego, który staje się stalkerem.

Przez kolejne lata będzie obserwował nastolatkę zmieniającą się w kobietę. Będzie jej cieniem i obrońcą. Będzie pojawiał się nawet wtedy, kiedy ona wyjdzie za mąż.

Nikt nie zna jej tak jak on. Nikt nie wie, czego ona naprawdę potrzebuje. Nikt poza płatnym, pozostającym w ukryciu zabójcą.

Jak widzicie, książka zapowiada się mrocznie. Porównywana jest również z klimatem bestsellerowej serii RAW i przyznam, że również się pod tym podpisuję. Jakie wrażenie zrobiła na mnie ta historia?

Jak zdążyliście przeczytać w opisie, nasz główny bohater to Ari, który jest płatnym zabójcą. Cała historia zaczyna się w momencie, kiedy wykonuje on jedno ze zleceń. Traf chciał, że stało się one bardzo ważącym na jego życiu. Myślicie pewnie dlaczego? Już Wam odpowiadam. Kiedy mężczyzna wychodzi przez okno, do pokoju wbiega córka mężczyzny, którego przed chwilą zabił. Jej zrozpaczona twarz i krzyk od razu zapadają mu w pamięć. Nigdy wcześniej nie widział rodzin swoich ofiar, przynajmniej, nie w momencie, w którym odnajdują ciała swoich bliskich. Ten moment sprawił, że w Arim coś pęka. Rodzi się w nim obsesja, dzika fascynacja dziewczyną, którą postanawia obserwować.

Adeline, kiedy znajduje ciało swojego ojca, ma 16 lat. Jej matka zmarła wcześniej po ciężkiej chorobie i to właśnie ojciec trzymał nad nią pieczę. Śmierć ojca mocno odciska się na jej psychice i jej życie diametralnie się zmienia. Z pełnej pasji nastolatki, staje się wrakiem człowieka, który niczym się nie interesuje, ma w nosie wszystko, co dzieje się dookoła i ucieka w alkohol i imprezy. Nie zdaje sobie sprawy z tego, że jest obserwowana, ale w nocy, kiedy śpi, nawiedzają ją sny, w których widzi pewien cień. 

Ari staje się cieniem Adeline. Obserwuje każdy jej ruch, wykrada z jej domu różne przedmioty (takie jak pamiętnik, fałszywe dowody osobiste itp.), podsłuchuje jej rozmowy i strzeże jej bezpieczeństwa. Kiedy obok niej pojawiają się mężczyźni, którzy ją krzywdzą, nagle w tajemniczych okolicznościach znikają z jej życia. Dwukrotnie pojawił się w życiu naszej bohaterki, ale były to sytuacje niemożliwe do zapamiętania przez nią, ponieważ raz była tak pijana, że nie mogła ruszyć ręką, a drugi raz był "przypadkowym" spotkaniem na ulicy i krótką pogawędką. Mężczyzna przez siedem lat obserwuje naszą bohaterkę. Kobieta wiedzie w miarę normalne życie, wychodzi za mąż i nieświadomie jest powietrzem Ariego. Dla niego każda chwila bez Adeline jest katorgą. Na początku trzyma się od niej z dala, ale w pewnym momencie stwierdza, że to dla niego za mało. Kiedy widzi jakie zmiany zachodzą w kobiecie po wyjściu za mąż, nie potrafi dłużej siedzieć w miejscu. Grant Cabot - mąż Adeline na początku jet czułym i troskliwym mężem. Po pewnym czasie jednak Ari zauważa niepokojące zmiany. Nie podoba mu się sposób, w jaki traktuje kobietę. Nie akceptuje tego, że mężczyzna nie pozwala jej być sobą i zajmować się tym, co kocha. Postanawia więc pojawić się w jej życiu i podszywa się pod biznesmena zainteresowanego kupnem akcji w firmie jej męża. I tutaj historia zaczyna się mocno rozkręcać.

Powiem Wam, że ta książka mocno mnie wciągnęła. Poznajemy tu życie kobiety, która cierpi na narkolepsję, oraz mężczyzny, który wpadł w obłęd, obsesje, która nie daje mu normalnie funkcjonować. Co się stanie, kiedy wkroczy do świata i życia Adeline? Czy kobieta dowie się o obserwującym ją mężczyźnie? Czy kiedykolwiek wiedziała, że jest na celowniku stalkera? Czy jej życiu zagraża niebezpieczeństwo?

Ta książka mocno daje do myślenia. Pokazuje w bardzo dokładny sposób myślenie prześladowcy. Miałam wrażenie, że autorka sama kogoś musiała stalkować, skoro tak dokładnie wiedziała co myśli i czuje oprawca. Doskonale również opisała narkolepsję oraz jej objawy, ale na koniec możemy dowiedzieć się, że sama na nią cierpi. Podoba mi się to, że na własnych doświadczeniach opisała bohaterkę, dzięki czemu stała się ona bardziej realistyczna i wiarygodna. Cała historia umieszczona w tej książce potrafi mrozić krew w żyłach. Każde morderstwo opisane jest tak szczegółowo, że w pewnych momentach, na moim karku pojawiały się ciarki. Niebezpieczne sytuacje, które spotykały biedną, małą Adeline sprawiały, że sama się bałam i marzyłam o tym, aby to wszystko w końcu się skończyło, żeby ta dziewczyna w końcu mogła odetchnąć i zacząć żyć jak normalny człowiek. Czy autorka była dla niej łaskawa? Tego Wam nie powiem. Musicie po książkę sięgnąć sami.

Dla fanek scen łóżkowych mam dobrą wiadomość. One tutaj są i to takie gorące, że te emocje czuło się osobiście. Ari to mężczyzna pomysłowy, który nie ma hamulców... Jedno zawsze zwracało moją uwagę. On nie patrzył na siebie, a zawsze na to, czy jego partnerka będzie zadowolona i tak naprawdę to mnie w nim zauroczyło. Mimo że był mordercą i stalkerem, to miał w sobie coś, co przyciągało. I to właśnie sprawiło, że ta historia jest tak intrygująca.

Na koniec chcę podziękować Wydawnictwu NieZwykłe za zaufanie i możliwość objęcia patronatem medialnym tej właśnie historii. Uważam, że takie pochrzanione historie idealnie do mnie pasują i mam nadzieję, że to jeszcze nie koniec. Czekam na inne wspaniałe książki, które również będę mogła czytać z zapartym tchem - tak jak "Jej Stalkera" autorstwa Lily White.

Jestem ciekawa czy mieliście okazję już poznać tę książkę? Znacie twórczość Lily White?

W sklepie bonprix zamawiam odzież już od dłuższego czasu. Lubię to miejsce, bo zawsze znajdę tam coś dla siebie i moich bliskich, a lubię robić zakupy w jednym miejscu. W dzisiejszym wpisie chcę pokazać Wam kurtkę, którą zamówiłam córce. Zapraszam do dalszej części wpisu.

Kurtka zimowa dziewczęca ze sztucznym futerkiem w kolorze malinowym ze złotymi gwiazdeczkami

Warto zwrócić uwagę na sporej wielkości ściągacze na rękawach, które świetnie zdają egzamin i chronią rączki przed chłodem. Zachwyca również fakt, że kieszonki kurtki zamykane są na zamek błyskawiczny. Córka śmiało może chować tam rękawiczki, bez obaw, że się zgubią. Kaptur jest sporej wielkości, głowa w zimowej czapce spokojnie się w nim mieści i nadal córka ma swobodę ruchów, więc to ogromny plus. Zdobi go też urocze, białe, sztuczne futerko, które jest bardzo przyjemne w dotyku. 

W zeszłym roku, na moim blogu mogliście czytać recenzję książki "Syn mafii" autorstwa Samanty Louis. Książka bardzo mi się podobała, a styl pisania autorki tak przypadł do gustu, że nie mogłam doczekać się kontynuacji. Dodatkowo otrzymałam ten zaszczyt, że objęłam drugą część patronatem medialnym i dziś wracam do Was z pełną recenzją książki "Syn mafii. Walka o dziedzica".

Kontynuacja bestsellera Syn mafii

Audrey staje przed obliczem władczego bossa nowojorskiej mafii. Salvatore Costello albo odbierze jej życie, albo uczyni swoją żoną.

Tajemnica kobiety, za wszelką cenę strzeżona przed światem, znaczy dla niego zbyt wiele, by mógł ryzykować. Najgorszy wróg czai się w ukryciu i czeka tylko na odpowiedni moment, żeby się ujawnić...

Miłość, pasja i pożądanie nie idą w parze z mrocznym półświatkiem. Nic nie jest pewne, a śmierć może czyhać na każdym kroku...

Czy odważysz się wejść ponownie do świata, z którego już się nie uwolnisz?

Jeśli czytaliście pierwszy tom, to pewnie pamiętacie, w jakim momencie zakończyła się historia. Było niebezpiecznie i gorąco. Pamiętam, jak się wkurzyłam, że to właśnie teraz autorka postanowiła zakończyć pierwszy tom serii. Kiedy "Walka o dziedzica" pojawiła się w moim domu, musiałam się za nią zabrać od razu, bo nie umiałabym odłożyć jej na koszt innej historii. Musiałam jak najszybciej dowiedzieć się, co zrobi Salvatore i czy Audrey uda się wyjść z tej niebezpiecznej sytuacji cało. Czy don Salvatore skrzywdzi kobietę? Czy zabierze jej Liama?

Audrey jest zaskoczona, że nie udało się jej uciec od Dona. Jest przerażona i nie wie, jak dalej potoczą się jej losy. Boi się o swojego syna, który nie wie, że Salvatore jest jego ojcem. Jak postąpi? 

Salvatore ma w głowie plan, który chce zrealizować. Kiedy jednak widzi Audrey, która wraca z kokpitu pilotów na swoje miejsce, mięknie i proponuje kobiecie pewien układ. Jest ona zaskoczona i przerażona i nie wie, jak ma postąpić. Z jednej strony jest wściekła na Sala, czuje się zdradzona i oszukana, ale z drugiej, kocha go i chciałaby ułożyć sobie z nim życie. Tylko czy życie przy donie jest możliwe? Czy zaufanie, które miała do mężczyzny uda się odbudować?

Oboje mają w głowie mętlik. Jedno nie ufa drugiemu, ale czyhające na nich niebezpieczeństwo czai się za rogiem i nie czas na roztrząsanie przeszłości. Mimo że przeszłość jest bardzo bolesna, to razem muszą pokonać demony przeszłości, aby chronić to co najważniejsze, a jest tym ich syn Liam. 

W książce znajdziecie pełno niespodziewanych zwrotów akcji, masę emocji, napięcia, niebezpieczeństwa, a nawet pożądania. Autorka doskonale przemyślała fabułę i wykreowała każdego bohatera (nawet te drugoplanowe postaci). Zarówno Audrey jak i Salvatore mają bardzo wyraziste charaktery. Sal to typowy mafiozo - męski, stanowczy i niebezpieczny. Czy potrafi nad sobą panować? Wydaje mi się, że nie do końca, ale nasza bohaterka wzbudza w nim takie emocje, że powoli, delikatnie poskramia drzemiącego w nim byka. Audrey to kobieta wulkan! Walcząca o swoje, mająca swoje zdanie, odważna i do tego pyskata. Uwielbiam takie bohaterki! Kobiety, które nie dadzą sobą rządzić i pomiatać, mające swoje za uszami. Czy postawi się wielkiemu don Salvatore?

Historia tych dwojga pokazuje, jak miłość potrafi wpłynąć na racjonalne myślenie człowieka. Jak trudno jest odpuścić, ale też warto walczyć o odbudowę zaufania do drugiej osoby. Jak ciężko jest żyć w teraźniejszości, kiedy na każdym kroku przeszłość o sobie przypomina. Dodatkowo zobaczycie, że życie nie jest kolorowe i każde kłamstwo, zawsze wychodzi na jaw i nie patrzy na odpowiednią chwilę. Co się stanie kiedy Audrey dowie się o pewnej intrydze Salvatorego? Czy przeszłość zaprzepaści szansę na odbudowę ich burzliwego związku? Kto oprócz Sala okłamywał naszą bohaterkę?

Z jakimi trudnościami tym razem będą musieli poradzić sobie nasi bohaterowie? Kto lub co stanie im na drodze? Tego dowiecie się, sięgając po tę serię. 

Bardzo polubiłam styl pisania autorki już podczas lektury pierwszego tomu. Nie wiem, czy pamiętacie, ale pisałam wtedy, że staje ona na podium z inną autorką, która do tej pory zajmuje ważne miejsce w moim sercu. Swoje słowa nadal podtrzymuję. Uważam, że Samanta Louis, to kobieta, której książki warto mieć w swojej biblioteczce. Wszystko, co znajdziecie w serii "The Costello family" było przemyślane od A do Z i świetnie sklejone w całość. Tę historię dosłownie się chłonie i nie da się jej odkładać na później. Podobnie jak poprzedni tom, ten przeczytałam za pierwszym podejściem. A zakończenie? Nie jest oczywiste. Przyznam, że mnie zamurowało, bo to, co działo się na sam koniec "Walki o dziedzica" było tak realistyczne, że przyprawiało mnie o szybsze bicie serca. Mam nadzieję, że za jakiś czas autorka napisze nam kolejny tom tej niesamowitej historii. 

Bohaterowie tej książki na długo zostaną w moim sercu. Bardzo ich polubiłam i każdemu z nich kibicowałam. To niezwykłe, że książka potrafi wzbudzić w człowieku tyle emocji i tak wbić się w podświadomość. Czytając ją, miałam wrażenie, że jestem częścią tamtego świata i tak jak bohaterowie, w pewnych momentach bałam się o swoje życie. Dlatego też bardzo zachęcam Was do poznania tej historii i bohaterów. Książka jest jeszcze "świeża", bo swoją premierę miała 11.01.2021 r.

Mieliście okazję czytać już "Syna mafii" Samanty Louis? A może jesteście już po lekturze "Syna mafii. Walka o dziedzica"? Dajcie znać jakie są Wasze wrażenia po lekturze. 

Jeśli zależy Ci na intensywnym i natychmiastowym poprawieniu stanu skóry twojej twarzy, to warto sięgnąć po maseczki do twarzy. W dzisiejszym wpisie chcę Wam opowiedzieć o bardzo fajnej serii Bielenda Smoothie Mask, które zamówiłam sobie w grudniu w Notino.

Bielenda Smoothie Prebiotic + Avocado + Kiwi - maska normalizująca

Żelowa lekka maseczka bogata w składniki aktywne, przeznaczone do pielęgnacji cery mieszanej, tłustej, trądzikowej. Wyjątkowa BOGATA FORMUŁA maseczki o normalizujących, przeciwtrądzikowych i rozświetlających właściwościach, nie obciąża skóry, idealnie wchłania się, skutecznie pielęgnuje naskórek skłonny do niedoskonałości i przetłuszczania.

Maseczka zawiera niezwykle efektywne połączenie skutecznych składników pielęgnujących:

• obfity w przeciwutleniacze i minerały ekstrakt z kiwi – wykazuje działanie antyrodnikowe i przeciwstarzeniowe, nawilża, wygładza i rewitalizuje naskórek
• treściwy olej z awokado - silnie nawilża, ożywia naskórek, wykazuje dużą zgodność z naturalnymi lipidami skóry, uzupełnia barierę lipidową
• prebiotyk – wzmacnia i poprawia odporność skóry na działanie niekorzystnych czynników, wspomaga regenerację naskórka, przywraca mu właściwy odczyn pH.

Maseczka ma lekką, żelową konsystencję, która uprzyjemnia jej zastosowanie. Zapach dość przyjemny, nie chemiczny, dość szybko ulatniający. Jedna saszetka wystarcza na dwie aplikacje, co bardzo mnie ucieszyło, bo polubiłam ich formę. Aplikuje się ją na wcześniej oczyszczoną twarz palcami bądź pędzelkiem i pozostawia na 10-15 minut. Następnie należy ją spłukać letnią wodą. Po wysuszeniu twarz jest miękka, odżywiona i przyjemna w dotyku. Przyznam szczerze, że po zastosowaniu tej maski nie nakładałam już na twarz żadnego kremu, ponieważ moja cera tego nie wymagała. Zdecydowanie jest to moja ulubiona wersja z tych trzech, które Wam przedstawiam. 

Bielenda Smoothie Prebiotic + Strawberry + Water Melon - maseczka nawilżająca

Puszysta kremowa maseczka bogata w składniki aktywne, przeznaczone do pielęgnacji cery suchej, odwodnionej i szarej. Wyjątkowa BOGATA FORMUŁA maseczki o nawilżających i odświeżających właściwościach, nie obciąża skóry, idealnie wchłania się, skutecznie pielęgnuje delikatny, skłonny do przesuszania naskórek. 

 

Maseczka zawiera niezwykle efektywne połączenie skutecznych składników pielęgnujących:

• obfity w przeciwutleniacze i witaminy sok z truskawek – wykazuje działanie antyrodnikowe i przeciwstarzeniowe, nawilża i rewitalizuje naskórek, zmniejsza objawy stresu oksydacyjnego
• nawilżający i orzeźwiający sok z arbuza – dodaje skórze blasku i promienności
• prebiotyk – wzmacnia i poprawia odporność skóry na działanie niekorzystnych czynników, wspomaga regenerację naskórka, przywraca mu właściwy odczyn pH.

Ta maseczka skojarzyła mi się z jogurtem. Ma przyjemną, kremową konsystencję o przyjemnym, owocowym zapachu. Podobnie jak poprzedniczka z pewnością wystarczy na dwa użycia, na opakowaniu nawet zapewnia nas o tym producent. Stosuje się ją podobnie - nakładamy na umytą twarz i zostawiamy na 10-15 minut, a następnie spłukujemy. Skóra po zastosowaniu jest miękka, nawilżona i pełna blasku. Stosowałam ją dwukrotnie i miałam dwa różne efekty. Podczas pierwszej aplikacji fajnie nawilżyła moją skórę i pozostawiła ją taką na kilka godzin. Drugiego razu lekko ją przeciążyła i buzia zaczęła się błyszczeć. Mam cerę mieszaną i takie cuda się u mnie zdarzają, więc nie polecam jej osobom o tłustej skórze.

Bielenda Smoothie Prebiotic + Banana + Melon - energizująca maseczka do twarzy

Puszysta kremowa maseczka bogata w składniki aktywne, przeznaczone do pielęgnacji cery suchej, szarej, zmęczonej. Wyjątkowa BOGATA FORMUŁA maseczki o energetyzujących, rewitalizujących i nawilżających właściwościach, nie obciąża skóry, idealnie wchłania się, skutecznie pielęgnuje skłonny do przesuszania naskórek, nadając mu promienności i blasku. 

Maseczka zawiera niezwykle efektywne połączenie skutecznych składników pielęgnujących:

• odżywczy ekstrakt z banana – obfity w witaminy i minerały, wykazuje działanie antyrodnikowe i przeciwstarzeniowe, nawilża i odżywia naskórek,
• nawilżający i orzeźwiający ekstrakt z melona – dodaje skórze blasku i promienności
• prebiotyk – wzmacnia i poprawia odporność skóry na działanie niekorzystnych czynników, wspomaga regenerację naskórka, przywraca mu właściwy odczyn pH.

Ten wariant maseczki ma konsystencję podobną do wersji truskawkowej. Jest lekka i kremowa i przyjemnie nakłada się ją na twarz, bez względu na to, czy nakładamy ją palcami, czy specjalnym pędzelkiem. Podczas aplikacji tej wersji, moja twarz lekko zaczynała mnie szczypać i piec, dlatego też musiałam ją szybciej spłukać z mojej skóry. Była ona lekko zaczerwieniona, dlatego też nie napiszę Wam o efektach, ponieważ ich nie widziałam. Niestety, tak też się czasem zdarza.

Marka Bielenda w swojej ofercie ma dużo ciekawych kosmetyków, które kuszą zarówno składami jak i kolorowymi opakowaniami. Te maseczki zdecydowanie skusiły mnie do testów swoimi uroczymi saszetkami i mimo że to spotkanie nie do końca się udało, to cieszę się, że je wypróbowałam. Po wersję z awokado sięgnę z przyjemnością po raz kolejny, truskawkowa być może pojawiać się będzie u mnie zimą, a niestety bananową będę unikać. W sklepie Notino znajdują się również inne produkty z serii Smoothie, które mam w planie niebawem wypróbować. Jestem ciekawa czy je znacie i może coś mi polecicie? Na co warto się skusić? Dajcie znać w komentarzu. 

Pamiętacie bestseller "Rosyjska Księżniczka" o którym Wam pisałam w zeszłym roku? Już 20 stycznia swoją premierę będzie miała druga część z tej serii. "Odzyskana korona" jest już za mną, bo zostałam jednym z patronów medialnych tej części. Wracam więc do Was z przedpremierową recenzją.

Nastał nowy szef, ale przed nim cholernie wyboista droga!

Od kiedy Juri Dunajew przejął część obowiązków Saszy, myślał, że najgorsze już za nim. Co jeszcze go czeka? Pomógł przecież w przewrocie – nie w jednej, ale aż dwóch rodzinach mafijnych.

Teraz wraz z przyjacielem i prawą ręką Sergiejem osiadł w Londynie, aby stamtąd kierować rozrastającym się imperium. Bycie zwykłym żołnierzem to nic trudnego, ale rządzenie jako szef, to zupełnie inny kaliber odpowiedzialności.

Eliza Tatarczuk całe swoje życie uciekała lub ukrywała się pod kolejnymi zmyślonymi nazwiskami. Kiedy wreszcie może złapać trochę oddechu, postanawia zamieszkać w Londynie. Wie, że będzie tu bezpieczna. Przecież nie tylko ochrania ją Maksim, przy którym dorastała, ale sama potrafi dużo więcej, niż przyznałaby się nawet swojej babci. Musi tylko znaleźć pracę i przyjaciół, aby stworzyć pozory normalnego życia.

Kiedy przypadkowo nogi prowadzą ją do klubu Pandemonium, odważnie stawia wszystko na jedną kartę i daje się wciągnąć w zaskakujący, dziwny świat. Czy to ryzyko się opłaci?

Książka zaczyna się w tajemniczych okolicznościach. Jako czytelnik byłam świadkiem sytuacji, gdy mała dziewczynka, a raczej niemowlę zostaje przekazane kobiecie, która jest jej babcią. Kobieta postanawia ukryć ją przed kimś i zapowiada, że zrobi wszystko, aby ktoś się o niej nie dowiedział. Przyznam, że taki prolog bardzo mi się spodobał, bo od samego początku wiedziałam, że w tej książce będzie jakaś poważna akcja. "Rosyjska księżniczka" trzymała w napięciu od samego początku do końca, więc drugi tom automatycznie miał podniesioną poprzeczkę i miałam do niego wielkie oczekiwania. Czy autorce udało się mnie zaskoczyć?

Eliza Markowska, a raczej Tatarczuk, mieszka i studiuje w Warszawie. Jest młoda, ambitna, ale z nikim się nie przyjaźni. Nie jest to spowodowane tym, że kobieta tego nie chce, ale nie może. Jej życie to ciągła ucieczka. Odkąd pamięta, przeprowadzki i zmiana tożsamości, to jej chleb powszedni. Ktoś chce ją dorwać i zrobić jej krzywdę, ale Eliza nie wie, z jakich przyczyn i nigdy nie była w nie wtajemniczona. Kobietę wychowała babka Nina, która nie była babcią, o jakiej można sobie pomyśleć. Po śmierci męża przejęła ona szemrane interesy, o których nasza bohaterka nie chce myśleć, ale kiedyś będzie musiała je przejąć. Babka dopilnowała, aby Eli potrafiła posługiwać się bronią, jednak zadbała też o jej wykształcenie i bezpieczeństwo. Zawsze nieopodal niej znajduje się Maksim, który ma ją chronić. Kiedy coś się dzieje, zawsze pojawia się on i tak też jest tym razem. Kobieta dowiaduje się, że ktoś wpadł na jej trop i jest zmuszona zmienić miejsce zamieszkania. Tak trafia do Londynu. Wynajmuje mieszkanie i znajduje pracę jako sprzątaczka w klubie "Pandemonium", na który wpadła przypadkowo podczas spaceru. Wie, że babka nigdy by jej nie pozwoliła się w nim zatrudnić, ale czuje, że chce zrobić coś po swojemu.

Jurij Dunajew, to były ochroniarz Saszy (głównej bohaterki pierwszego tomu). Został on jej następcą i ma odbudować potęgę rosyjskiej mafii. Klub "Pandemonium" jako jeden z wielu, jest pod jego skrzydłami. Kiedy w swoim klubie trafia na naszą rudowłosą bohaterkę Elizę, ma wrażenie, że widzi kogoś, kogo zna bardzo dobrze. Oczywiście, kobieta mu się podoba i w duchu postanawia obrać ją za swój cel. Jak to jednak możliwe, że nowo poznana kobieta i jego znajoma są do siebie tak bardzo podobne? To właśnie sprawia, że Jurij postanawia powęszyć wokół Eli. Nie wie jednak, jak prawda, którą odkryje, może mu zaszkodzić. Jakie tajemnice kryje kobieta? Czy mężczyzna, znając prawdę, nadal będzie nią zainteresowany? Co zagrozi kobiecie?

Powiem Wam, że ta historia jest nieźle pokręcona. Nie spodziewałam się takich powiązań z poprzednim tomem i w ogóle nie mogłam przypuszczać, że będzie to taka bomba. Czytając opis, pomyślałam, że trochę szkoda, że w tej części nie będzie już naszej żywiołowej i pyskatej Saszy i jejku, jak ja bardzo się pomyliłam. Historia Elizy okazała się bardzo nieprzewidywalna i emocjonująca. Dziewczyna, wchodząc do klubu "Pandemonium" tak naprawdę weszła do paszczy lwa i to na własne życzenie. Czy uda jej się ukryć swoją prawdziwą tożsamość przed ludźmi, którzy ją ścigają? Jak długo uda jej się zostać w ukryciu? Kiedy w końcu skończy się jej gehenna i będzie mogła zacząć żyć jak normalny człowiek? O tym dowiecie się, czytając "Odzyskaną koronę".

Bardzo podoba mi się zamysł na fabułę książki i całe jej wykonanie. Historia Elizy wciąga tak samo mocno, jak Aleksandry, bohaterki pierwszego tomu serii "Dziedzictwo". Kobieta, która wychowała się bez rodziców, pod okiem babki, która naciskała na naukę języków i samoobrony. Babkę, która tak naprawdę nie okazywała babcinej miłości. Surową, ale jedyną bliską osobę, za którą nasza bohaterka bardzo tęskni i marzy o tym, aby w końcu przestać uciekać i zacząć żyć własnym życiem, obok niej. Tak naprawdę jej życie trochę przypominało mi życie Saszy. Pomyślałam, że autorka ma w głowie jakiś schemat na swoje bohaterki, który po prostu jakby powtarza. Tutaj również popełniłam błąd, bo to podobieństwo nie było przypadkowe. 

Kiedy Eli zamieszkuje w Londynie, w końcu czuje, że to mogłoby być jej miejsce na ziemi. Podoba jej się mieszkanie, które wynajmuje, zaprzyjaźnia się z Jo - swoją kierowniczką z klubu i boi się, że znowu będzie musiała to wszystko porzucić i uciekać dalej. Nie wiedziała jednak, kto jest właścicielem klubu, w którym się zatrudniła. Nie miała pojęcia, że może grozić jej niebezpieczeństwo. I nie miała pojęcia, że poczuje coś do właściciela "Pandemonium". Jak potoczą się losy Elizy i Jurija? Czy dziewczyna będzie musiała ponownie uciekać?

Więcej nie chcę Wam zdradzać, chociaż mogłabym pisać o wszystkich uczuciach, które się we mnie kotłują. Podczas czytania, w mojej głowie rodziła się masa pytań, na które chciałam jak najszybciej poznać odpowiedzi. Książka mnie tak porwała, że przeczytałam ją za pierwszym podejściem, podobnie jak tom pierwszy. Monika stworzyła coś niesamowitego i zdecydowanie wyróżniającego się na tle innych książek tego gatunku. Mimo że jest to romans, to ma tak rozwiniętą część sensacyjną, że śmiało, można by było podpiąć tę książkę pod inny gatunek. To coś zupełnie innego, tego nie da się zapomnieć, tu ciągle się coś dzieje. Mam nadzieję, że ktoś kiedyś to zekranizuje, bo moim zdaniem to jest bomba! Serio!

Monika, jeszcze raz Ci gratuluję zbliżającej się wielkimi krokami premiery i życzę nieopuszczającej Cię weny :). Mam nadzieję, że kolejne książki będą równie dobre i już nie mogę się ich doczekać. Jeszcze raz dziękuję za wyróżnienie, które wiele dla mnie znaczy. Dziękuję też Wydawnictwu Kobiecemu za zaufanie i egzemplarz do recenzji. 

Premiera "Odzyskanej Korony" już 20 stycznia 2020! Jeśli jeszcze nie zamówiliście swojego egzemplarza, to nie ma na co czekać. 

Jestem ciekawa czy Wy znacie historię "Rosyjskiej Księżniczki" i czy czekacie na "Odzyskaną Koronę"? A może macie już swój egzemplarz? Dajcie znać w komentarzu.