Skąd wziął się rytuał picia herbaty?

 Post sponsorowany 

Herbatę pije się dzisiaj właściwie wszędzie, choć w zależności od regionu, rytuał ten może się nieco od siebie różnić. Jak jednak zaczęła się jego historia? Kiedy stał się popularny? Sprawdźmy, skąd wziął się zwyczaj picia herbaty.

Początki picia herbaty

Kolebką herbaty są Chiny. W literaturze wzmianki na jej temat pojawiają się już ok. V wieku przed naszą erą. Jak podaje jedna z bardziej znanych legend, herbatę odkrył przypadkiem cesarz Shen Nung. Do przygotowanej przez niego przegotowanej, ciepłej wody wpadły jej liście, przyniesione przez wiatr. Okazało się, że smak i zapach takiego naparu jest zaskakująco dobry i zaczęto praktykować rytuał jego picia.

Napój herbaciany ma wiele korzyści dla zdrowia. Niezależnie od tego, czy jest to herbata owocowa, czy czarna, znajdziesz w niej witaminy oraz minerały. Najważniejsze jest to, aby dobrze je zaparzyć, czyli odpowiednio przeprowadzić cały rytuał.

Rytuał picia herbaty w różnych krajach

Pierwszy opis picia herbaty jako ceremonii w Chinach opisał Lu Yu w VIII wieku. Obrzęd ten wywodził się z tradycji konfucjanizmu oraz taoizmu. Obecnie Chińczycy przeprowadzają rytuał picia herbaty w różny sposób, jednak zawsze obdarzony jest on wielkim szacunkiem. Napar ten jest np. bardzo ważnym elementem tradycyjnego ślubu w Chinach.

W Japonii również picie herbaty jest pewnym rytuałem. Cha-no-yu, czyli „wrzątek na herbatę” to ceremonia, która opiera się na ascetycznej filozofii buddyzmu zen. Skupia się na zamiłowaniu do piękna codziennej egzystencji. Z kolei w Wielkiej Brytanii bardzo znanym rytuałem herbacianym jest „five o’clock”. Powstał w XIX wieku dzięki księżnej Annie Bedford. Rozwinęła ona trend na popołudniowe spotkania przy herbacie i przekąskach.

W Tybecie oraz Mongolii pija się napój herbaciany w bardzo intrygujący sposób. Tybetańczycy gotują herbatę w wodzie, a następnie dodają do niej mleko, jajka oraz sól. Później ubijają przygotowany napar w beczkach, aż do uzyskania jednorodnej konsystencji. Z kolei w Mongolii przyrządza się tzw. char caj, czyli prasowaną zieloną herbatę gotowaną w mleku. Dodaje się potem do niej masło lub łój barani, mąkę oraz sól.

Jak powstaje herbata?

Charakterystyka i walory smakowe herbaty są mocno związane z warunkami uprawy. Istotna jest także obróbka liści po ich zebraniu. Plantacje herbaciane, które przeważnie znajdują się w górzystych rejonach Azji Południowo-Wschodniej, korzystają z ciepłego klimatu i częstych opadów. W wyższych partiach gór, gdzie temperatura jest niższa, krzewy herbaciane dojrzewają wolniej i mają intensywniejszy aromat.

Zbieranie herbaty wymaga precyzji – ręcznie zrywa się szczytowe pączki wraz z dwoma najbliższymi listkami. Dzięki temu uzyskuje się wyjątkowy smak i zapach naparu. Najlepsze plony pochodzą z 6/7-letnich krzewów.

Przez swoją bogatą historię i różnorodność rytuałów na całym świecie, herbata jest nie tylko napojem, ale symbolem kulturowego bogactwa. Spróbuj różnych sposobów jej zaparzania i znajdź ten, który stanie się dla Ciebie relaksującą ceremonią.